In hoeverre wordt er bij het oplossen van probleemgedrag gelet op het welzijn van honden?
Hondenproblemen worden doorgaans pas opgemerkt wanneer mensen het gedrag van de honden als storend ervaren. Soms is probleemgedrag bij honden een natuurlijk gedrag en heeft de hond er zelf geen hinder van, maar regelmatig is de oorzaak van het probleemgedrag een welzijnsprobleem voor de hond, denk daarbij vooral aan angst en stress.
Omdat probleemgedrag erg storend is voor de mensen wordt er te vaak alleen maar wat aan het gedrag gedaan zonder naar de onderliggende oorzaak te kijken. Het werkelijk hondenprobleem wordt niet opgelost, men doet alleen aan symptoombestrijding.
Deze manier van heropvoeden van honden gaat ten koste van het welzijn van de hond, de hond zal tijdens en na de trainingen uiteindelijk alleen maar meer gestresst zijn, wat als gevolg kan hebben dat hij zijn gedrag niet onder controle kan houden.
Een manier die gebruikt wordt om een gedragsprobleem op te lossen is het geven van een fysieke straf (pijnprikkels), hierdoor probeert de hond straf te vermeiden door het gedrag niet meer te laten zien. Het komt er dus op neer dat de hond zijn gedrag niet meer durft te vertonen omdat hij bang is voor straf. U zult wel begrijpen dat wanneer het gedrag veroorzaakt werd door angst, deze angst nog niet weg is genomen. Voor de mens lijkt het gedragsprobleem nu te zijn opgelost, maar de hond heeft zien steeds meer hondentrainers en hondeneigenaren in dat deze manier van opvoeden achterhaald en dieronvriendelijk is.
Nu nog een groter probleem, namelijk dat zijn angst die zijn (probleem)gedrag veroorzaakte nog niet weg is, plus dat hij nu ook nog bang moet zijn voor een eventuele straf wanneer hij de prikkel waarneemt die zijn angst veroorzaakt. Uiteindelijk heeft men dus het probleem niet opgelost, maar alleen aan symptoombestrijding gedaan. Uit onderzoeken blijkt dat honden die op deze manier zijn (her)opgevoed vaker betrokken zijn bij bijtincidenten.
Maar ook bij gedragstherapeuten die voor een diervriendelijke manier van trainen kiezen wordt er niet altijd naar de oorzaak van het gedrag gekeken, ook daarbij wordt misschien het probleemgedrag wel opgelost, maar blijft de hond zelf met het probleem zitten.
Zo hoor ik nog al te vaak bijvoorbeeld bij vuurwerkangst dat het angstgedrag genegeerd moet worden. Wat denkt u? Zou de hond minder bang zijn voor knallen wanneer er niemand naar hem omkijkt? Hij leert alleen dat er niemand is wanneer hij steun zoekt in bange tijden, zijn angst zal daardoor echt niet verminderen. Hier is men alleen maar bezig om zijn hinderlijk gedrag te verminderen, niet zijn angst. Angst is geen gedrag, maar een emotie. Deze emotie kun je niet wegnemen door het te negeren. Misschien kan het gevolg van deze angstemotie wel iets verminderd worden (het angstgedrag), maar de angst voor het vuurwerk zelf wordt er niet minder om.
Dan is er nog een groot niet te onderschatten welzijnsprobleem bij honden, namelijk verlatingsangst. Veel hondeneigenaren zullen waarschijnlijk niet merken dat hun hond verlatingsangst heeft omdat hun hond niet iets heeft gesloopt en de buren niet hebben geklaagd wegens een luidruchtige hond, maar uit onderzoek blijkt dat bijna alle honden enorm veel stress hebben wanneer zij alleen gelaten worden. Hoewel men het vaak niet opmerkt, is verlatingsangst een groot welzijnsprobleem voor bijna alle honden.